Bir ışık gördü uzaktan,aydınlığına aşık oldu Pervane .
Yandı içten içe kavuşamamak ızdıraptı. Ermek istedi vuslata, Yaklaşma dedi Şems! Benim ateşim yakar seni Bu imkansız AŞK! Ama; dedi Pervane dokunmazsam sana, sarmassam sıkıca, sarılmazsam, Nasıl geçer canımda ki bu acı ?
Gelme dedi Şem Lütfen gelme! Ah ne Gam, gelmeliyim dedi Pervane, Dayanamadı Şem Küçük yüreğin feryadına, Vuslat zamanıydı. Yaklaştıkça yaklaştı Pervane Alçaldıkça alçaldı, Önce bir kanadı değdi ateşe sonra öbürü, Ne lezzet dedi Pervane, Ağlamaya başladı mum ; gözyaşıyla Can ipini söndürmek istedi ki Kendini öldürsün ki Pervane yanmasın, Yaklaştıkça döndü, döndükçe ,yandı Bir buğday tanesi gibi top olup düştü cansız bedeni .
Pervanenin yanmış narin bedenini gördü Şems (mum) Gözyaşlarına boguldu caresiz Ve bu elem daha da alevlendirdi ateşi Eridi eridi ve kendini bitirdi Şems. Kabulenmektir aşk, Seni bitirsede,yaksada,ucunda ölümde olsa vazgeçememektir.
Gerçek sevda budur .
Pervane Aşkı için can vermişti sonuçta ve Aşk yakardı her zaman..
Şadi Şirazi:Aşka uçarsan kanadın yanar… Yunus Emre:Aşka vardıktan sonra kanadı kim arar..
Hz.Mevlana:Aşka uçmazsan kanat neye yarar…