Var’lığım,
Bu aciz beden içinde,
Tüm olasılıklar denizin de,
Kıyıya vuran hafif bir dalga sadece.

Var’lığım Ay ‘sa ben gölgesiyim.
Eğer Güneş’se bir ışık hüzmesiyim.

Kuş olsa tüm Âlem, kanadından yere düşen
Bir tüyün tanesiyim..

Bu kadarım, daha fazlası değil.
Neyi bilirim ki ben?

Ben diyen gafîl’in türküsüdür sözler,
Dökülür zahmetsiz dilimden.

Hakikati bir bilsem, bir dokunsam Cemâl’ine,

Eser diye övünülen, şu halimi bir görsem.

Etiğime topladığım taşlarımı bir döksem,
Şu küçücük yüreğimin ipliğini bir çözsem…

Eylediğin hâlime sanma ki azaptayım,
Şükr’ünden doğanların yaktığı bir Cân’dayım…

Gâm’ze