Efendi, Kırmızıya boyadın her yanı. Gönül kilidini açtın, alaşağı ettin. Yandığımı sanmakla geçmiş ömrümü, Bir pul gibi ezip geçtin. Ne gözüm aynı görür, Ne dilim aynı kalsın. Gâm diye içtiğim Şarab’ı, lezzetine varan Alsın. Fersah fersah gömüldüğüm, Parçalara bölündüğüm, Değirmen de dövüldüğüm, Buğday’dan ne farkım kaldı. Gâm’ze.

Bir ışık gördü uzaktan,aydınlığına aşık oldu Pervane . Yandı içten içe kavuşamamak ızdıraptı. Ermek istedi vuslata, Yaklaşma dedi Şems! Benim ateşim yakar seni Bu imkansız AŞK! Ama; dedi Pervane dokunmazsam sana, sarmassam sıkıca, sarılmazsam, Nasıl geçer canımda ki bu acı ? Gelme dedi Şem Lütfen gelme! Ah ne Gam, gelmeliyim dedi Pervane, Dayanamadı Şem Küçük yüreğin feryadına, Vuslat zamanıydı. Yaklaştıkça yaklaştı Pervane Alçaldıkça alçaldı, Önce bir kanadı değdi ateşe sonra öbürü, Ne lezzet dedi Pervane, Ağlamaya başladı mum ; gözyaşıyla Can ipini söndürmek istedi ki Kendini öldürsün ki Pervane yanmasın, Yaklaştıkça döndü, döndükçe ,yandı Bir buğday tanesi gibi top olup [...]

Giz’lenen pencereler , Giz’lenir düşünceler , Saklanır bir Giz’de tüm heceler Görülmez hücreler , Her yer de bilmeceler … Mabedin örtüsüdür perde , Yoksa ne arasın bir evin penceresinde .. ? (Sorguladığın yer de aralarsın perdeleri, açılır zihnin pencereleri, gizler seni de kendi gibi )

Görmeyi, ışığı engellemek ya da bir şeyi gizlemek için bir açıklığın önüne gerilen örtü. Saf ışığa bakabilir miyiz ? Güneşe mesela , kaç saniye bakabiliriz ? Kendimizi gerçekleştirirken kaç kat perde ile yürüyoruz kim bilir ? Ya perde olmasaydı ? Apaçık görünür olsaydı her şey .

Yürümeye devam ederken, Dur’makta bir eylemdir. Her eylemimiz bir sonuç doğururken , Durmak unuttuğumuz nefesi almayı hatırlatır. Tuzaklar ile çevrili etrafında , en kıymetli öğreticinin seni zorlayan , kurtulmak için çabaladığın yerler olduğunu anlamanı sağlar Dur’mak. Dümdüz bir yol da mümkündü elbet . İstikameti apaçık verirdi de üstelik , çünkü her yol biter . Ya amaç yolu değil de Kendini bitirmekse ? Ya sen bitmeden hala start çizgisinde bekliyor hâl de buluyorsan kendini ? Ya bittiğin yer de yeniden doğuyorsan ?

Eskici bugün geçti, Dinazorlar bugün ayak bastı toprağa. O kelebek bugün uçtu. Sen bugün doğdun. O bugün öldü. Çocuk bugün yürüdü. Bebek bugün emekledi. Taşı kuyuya bugün attı. İlk damla toprağa bugün düştü. Kar bugün yağdı. Tohum bugün, fidan bugün, ağaç bugün, her bir dalda solan yaprak, vakti gelip düşen yaprak..